Sandžak je historijska regija čije su granice utvrđene na Berlinskom kongresu 1878 godine. Odlukom Berlinskog kongresa odvojen je od Bosne i definisan kao corpus separatum, zasebna teritorijalna jedinica, precizno uokvirena tada međunarodno utvrđenim granicama Bosne, Kraljevine Srbije, Kraljevine Crne Gore i Kosova
Na „Podgorčkoj skupštini“ 26. novembra 1918. godine izvršena je aneksija Sandžaka i Crne Gore i pripojeni su Srbiji nakon čega je 1. decembra 1918. godine formirana Kraljevina SHS i time ozvaničena okupacija Sandžaka.
Nakon Drugog svjetskog rata i raspuštanja Zemaljskog antifašističkog vijeća Sandžaka, (ZAVNOS), građani Sandžaka su se tokom oktobra mjeseca, 25.-27., 1991. godine na samoopredjeljenju izraženom na
referendumu jasno rekli da su za autonomiju Sandžaka i na taj način odredili šta je minimum za njihov opstanak u Sandžaku nakon raspada SFRJ.
Na osnovu ovog samoopredjeljenja građana Sandžaka i provedene javne rasprave ekspertna grupa Bošnjačkog nacionalnog vijeća Sandžaka (BNVS) je pristupila izradi Memoranduma o uspostavljanju specijalnog statusa za Sandžak čiji je konačni tekst usvojilo BNVS 06. juna 1993. godine u Novom Pazaru.
Da Sandžak i danas egzistira kao međunarodna činjenica, kao teritorijalna jedinica čiji status još uvjek nije riješen, potvrđuju rezolucije Generalne skupštine Ujedinjenih nacija i Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih Nacija.
Rezolucija Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, broj 855, od 9. avgusta 1993. godine kojom Savjet bezbjednosti UN poziva vlasti u Saveznoj republici Jugoslaviji (Srbija i Crna Gora) da preispitaju svoje odbijanje da dopuste nastavak aktivnosti misija KEBS-a na Kosovu, Sandžak i Vojvodinu i da surađuju s KEBS-om poduzimajući praktične korake potrebne za nastavak aktivnosti ovih misija i pristati na povećanje broja posmatrača kako odluči KEBS.
Rezolucija Generalne skupštine UN, broj: A/RES/48/153, od 20. decemra 1993. godine, usvojena na 48. zasjedanju Generalne skupštine, o položaju ljudskih prava na području bivše Jugoslavije: kršenja ljudskih prava u Republici Bosni i Hercegovini, Republici Hrvatskoj i Saveznoj republici Jugoslaviji (Srbija i Crna Gora).
Rezolucijom Generalna skupština UN izražava svoju ozbiljnu zabrinutost zbog izvješća Specijalnog izvestioca za kršenja ljudskih prava koja se dešavaju u Sandžaku i u Vojvodini, posebno su prisutna djela fizičkog uznemiravanja, otmice, paljenje domova, nepotrebne pretrage, oduzimanje imovine, samovoljna hapšenja, zatvaranje političkih stranaka i druge diskriminatorne radnje u korist srpskog stanovništva, koje se poduzimaju u cilju promjeni etničke strukture tih područja;
Rezolucijom se također, poziva Savezna Republika Jugoslavija (Srbije i Crne Gore) da omoguće trenutni ulazak međunarodnih posmatrača za praćenja ljudskih prava u zemlju, posebno na Kosovo, i snažno ih poziva da preispitaju svoje odbijanje da omoguće nastavak aktivnosti misija Konferencije o sigurnosti i suradnji u Europi, KEBS (danas OEBS) na Kosovu, Sandžaku i Vojvodini i surađivati s Konferencijom poduzimajući praktične korake potrebne za nastavak aktivnosti tih misija, na koje je Vijeće sigurnosti pozivalo u svojoj rezoluciji 855 (1993) od 22. februara 1993., kako bi se spriječilo produženje sukoba na ta područja.