Demanti na još jedan pokušaj stranice dnk.com negiranja etničkog identiteta i porijekla naroda u Sandžaku. Negiranje činjenica vezano za jedno od najvećih i najbrojnijih albanskih plemena Keljmendi (Klimenti).
Autor: Skender Hasangjekaj
Prije ulaska u napomenutu temu, u analizu laži i poluistina koje su svojevoljno iznijete u nepotpisanom tekstu sa sajta dnk.com, treba napomenuti da se Keljmendi prvi put pominju u Srednjem vijeku kao albansko pleme, a ne u doba Ilirije, što se namjerno preskače po poznatoj srpskoj taktici “istorija skakavaca”.
Dakle, u njihovom tekstu se namjerno preskače do prahistorije kada o Keljemendima nije bilo riječi, te se ističe ilirsko ali ne i njihovo albansko porijeklo. Zapravo, ne postoje nikakvi historijski podaci koji pominju Keljmende u doba Ilirije, odnosno Ilirskih Principata, kraljevine itd.,
Sasvim jasno, Keljmendi (Klimenti) su nastali kao albansko pleme i to više od hiljadu godina nakon nestanka Ilirije.
Naravno, pripadnici ovog plemena koji se danas ne izjašnjavaju Albancima, asimilirani su od strane drugih, slavenskih naroda, tokom povijesti.
Što se tiče Keljmenda u Sandžaku, oni skoro pa listom svi, sa ponosom ističu svoje albansko porijeklo, a uostalom, niti jedan jedini izvor ih iz prošlosti ih i ne smatra pripadnicima bilo kojeg drugog etnosa osim albanskog.
Pouzdano se u nauci utvrđeno da su Keljmeni pripadnici E-V13, koji je rasprostranjen u ddanašnjim albanskim predjelima i u velikoj mjeri u Sandžaku, dok je u ostalim predjelima ova genetska oznaka Balkana skoro neprimjetna. Formulacije koje se javljaju u naslovima, poput “Klimenti Bošnjaci” , “Klimenti Hrvati, Klimenti srbi”, “Klimenti Albanci”, “Klimenti Turci” i dr. velika su podvala. U skladu sa naučnom terminologijom, ispravnije bi bilo: “Bošnjaci albanskog (klimentskog) porijekla”, “Hrvati albanskog(klimentskog) porijekla”, Turci albanskog (klimentskog) porijekla” i slično. Ovakvo igranje riječima i naslovima je zlonamjerna taktika izučena u udbaškim školama , e da bi se izazvao dojam suprotnog značenja. Tokom cijele povijesti, od njihovog nastanka kao plemena se u svim dokumentima imenuju kao Albanci, pa i danas se preko 90% tog plemena i dalje tako izjašnjava, onda ovakvi naslovi zaista ne odgovaraju istini.
Još jedna podlost koja se provlači kroz tekst sajta bosnjackidnk.com je pokušaj predstavljanja Klimenta kao plemena koje se kretalo po albanskim prostorima, ubijalo i pljačkalo druge, a očito u cilju izazivanja averzije. Tu averziju treba izazvati i kod samih potomaka, da bi se odvratili od sjećanja na svoje porijeklo, a što je politika koju je uvijek koristila Srbija i njene službe.
U tekstu je uočljiv šovinistički prikaz događaja iz perioda osmansko-austrijskih ratova, kao međuvjerski rat pripadnika ovog plemena, iako ne postoje nikakvi povijesni dokumenti koji bi potvrdili bilo kakav međuvjerski sukob tokom historije.
Bilo je slučajeva u povijesti da se Albanci, prema tome i Keljmendi, nađu u savezu ili okviru Austro-ugarske vojske, svakako i u okviru Osmanske, i to u vrijeme kada su se ove dvije imperije sukobljavale, ali je apsolutna izmiđljotina da su oni vodili međuvjerske ratove u smislu da su Keljmendi islamske vjere napadali sela Keljmenda katoličke vjere. Naprotiv, Albanci u Osmanskoj vojsci su, itekako je ostalo zabilježeno, štitili su Albance bez obzira kojoj vjeroispovjesti pripadali, štaviše, nerijetko su stajali u zaštitu i nealbanskim pripadnicima.
Treći cilj naručenog teksta je perfidno poistovjećivanje etničkog sa vjerskim. To je stara srpska taktika, utemeljena na kvazi-nauci, kojom su na taj način svi ortodoksni kršćani asimilirani u Srbe krajem 19. i početkom 20. vijeka. Također, ovdje je cilj nametnuti kod Sandžaklija averziju kroz vjerska osjećanja u smislu isticanja “da se nerado sjećaju predaka koji su bili katolici”
Njihovi preci su bili Albanci, a vjere su im razlicite i tokom historijskih perioda su se mijenjale. Već 7-8 generacija u Sandzaku, (a po nekimrelevantnim historičarima i više), preci Keljmendaca su Albanci Islamske vjere, jos od 18. vijeka, pa ih čak i srpski autor Cvijić naziva “Arbanasima muslimanima, pa je prema tome i uzaludna ideja da takvim metodama pokušava stvoriti neku vjersku averziju prema precima.
Četvrti pokušaj da se za Keljmendima zanegira albanska autentičnost također je kroz jezičku prizmu. Njima je naime bio poznat i slavenski jezik osim domaćeg albanskog. U tekstu se nepotpisani autor poziva na jedan izvor koji opisuje Albance, Kelmendence koji su bili u kontaktu sa Dalmatincima, gdje kaže da su znali i maternji albanski i dalmatinski jezik. Ovaj zlonamjerni pokusaj da se kroz tu prizmu predstave kao višejezičko i višenacionalni pleme. Zapravo je činjenca da Keljmendi nisu znali salvenske jezike osim nekih rubnih djelova, a koji kasnije padaju i pod okupaciju novonastalih država.
Što se tiče dokumenata u kojima se spominje albanska autentičnost plemena Keljmendi, mogu se ovdje navesti neki od kojih se većina može naći u skupljenoj literaturi i izvora o Keljmendu i Keljmendcima, u knjizi “Posebnosti Kelmendske kraine“ (“Veçoritë e Krahinës së Kelmendit“) izdatoj od Organizacije Horizonti:
U Germanskoj Enciklopediji štampanoj u Altenburgu 1824. godine, koja je ovom plemenu posvetila 22 redova , između ostalog piše: “Keljmendi (Clementi) su Arnauti (Albanci) porijeklom od starih Ilirskih Plemena
Poznati albanolog Giussepe Valentini od mnogih verzija za najpouzdaniju smatra da ovo pleme potice od albanskog brdskog Plemena Kuçi, a oni (Kuçi) potiču od Beriše. Iz dokumenta koga nalazimo 1242. godine, a kao dobro organizovano samostalno pleme ga nalazimo u dokumentima 1479. godine“
Prema relaciji Providura Marina Bolicia “proces teritorialne reorganizacije Kelmendaca, kao i Plemena Hoti, Kuçi , Piperi itd., desava se krajem XVI vijeka, i tada je vec organizirana bazicna teritorija plemena Keljmendi.“
Jedna od najvažnijih informacija historijskih dokumenata o Keljmendima nam dolazi od biskupa Franga Bardhia, koji je u relaciji poslatoj “Svetoj Stolici” 1638. napisao: “ Kelmendci žive po brdovitim predjelima veoma velikih planina, imaju jaka pozicioniranja na granicama Albanije sa Bosnom. Oni su po etničkoj pripadnosti Albanci, govore albanski, obuhvaćeni su u okvirima granica Albanije…“
Prema dokumentima iz 1671. “ovaj fis ( pleme) je podijeljen u tri bratstva: Seljce, Vuklji i Nikçi, dok se 1688. spominju i sa četvrtim bratom Bogë
Prema pisanju u njegovim memoarima sa nazivom “Momorie sull’Albania” poslate Caru Leopoldu Prvom, Habsburškom, vojvoda Luigi Ferdinando Marsigli kaze: “ćak i Peja ( Peć) je mjesto (lokacija) Albanaca Keljmendaca“ (loco degli Albanesi Climenti) .
Prema profesoru, doktoru Pellumb Xhufi-u, Osmanski je defter iz 1485. godine prvi koji pominje “Kelmendsku Nahiju” sa selima Selçishte, Spajë i Muri-q, kao i nahiju Plava i selo Gusinje“
Prema pisanjima Barskog ( Antivari) nadbiskupa Zmajevića , oko 1700 godine, Keljmendi imaju pod svojom jurisdikcijom Plav i Gusinje, kotlinu koju koriste za zimovanje zbog boljih životnih uslova.
Fra Antonio Spaleto , 1669. nam javlja da (u to vrijeme) Plav i Gusinje pripadaju Keljmendima koji su (u to vrijeme) katoličke vjere, zajedno sa selima Selce, Speas i Nikç, u ovom zadnjem selu ima samo 4 familije islamske vjere “
Prema autoru, barskom nadbiskupu Zmajeviću posle povlačenja Habzburške vojske Turci osvajaju dolinu Guci (Gusinje) gdje su podigli jednu tvrđavu i zatvorili tako glavne puteve za izlaz Keljmendincima i kaznivši ih opsadom odnosno glađu. Kao posljedica toga posle potpisanog primirja u Karlovcu dogovoreno je da se najveći dio Kelmendaca premjesti u Pistera (Pešter), blizu Jeni Bazara (Novog Pazara) gdje će sada biti pod kontrolom turskih vlasti. Tako su iseljeni Bajraci bratstva Vukli, Nikshi (Nikçi) i Boge, dakle ukupno 251 kuća sa preko 2000 članova. Tada u gornjen brdovitom Keljmendu ostaje bratstvo Selca sa 90 kuca i sa oko 800 članova.
Možemo predočiti jos bezbroj historijskih dokumenata i svi izvori navode Kelmende kao albansko pleme, što i jeste. Da se ne zamara čitaoc, istaknuti su samo neki koji potpuno jasno svi ukazuju da su svi potomci Keljmenda ustvari i albanskog porijekla, bez obzira kako se sada izjašnjavali i uz svo uvažavanje prava pojedinca na izjašnjavanje.
Sasvim je jasno da kvazi-naučni sajt bosnjackidnk.com negira jasne činjenicei prezentira iskrivljenu, netačnu i revidiranu historiju, a sve uz šovinistički nastup.
/www.sandzak.rs/