Poreklo, jezik plemenska i vjerska predanost približavali su, a kad i otudjivali, ljude što je zavisilo od društvenih uslova. Posebno u Rožajskom i Tutinskom (Štavica) kraju.
Trgovište (Rožaje)[1] se nalazi u Kosovskom vilajetu u Pećkom sandžaku. To je mala kasaba i centar istoimene kaze, koja se nalazi na sjeveroistočnoj strani od Peći sa ukupno, oko, 3.000 stanovnika. stanovnici su vecinom arnautskog i manjim dijelom bošnjačkog govornog jezika, podaci su sa kraja devetnstog vijeka.
Sjede slijeva na desno: Iljaz Nokić, Šabo Dacić, Arslan Nokić, Faka Zekić, Rifo Nokić i Jusuf Dacić
Stoje: Zino Agović,Arslan Ademagić, Smail Dacić,Halko Hodžić, Sadik Dacić, Nuco Nokić i Kurtagić
Prema pisanju Milisava V. Lutovca, Stanovnci Rožjskog i Stavice ( Tutinskog kraja)[2], smatraju da imaju svoj izvorni oblik u plemenima Malsije (Albanija), i Brdjana Crne Gore ona su formirala nova bratsva koja su zadržala staru plemensku organizaciju ne kidajući veze sa maticom, na koju su se u slučaju potrebe izseljavali. Primivši islam nijesu se odricala plemenskog načina života. Ṧtaviše, ona su težila zbog međusobnog angažovanja da pleme opstane šireći svoje rodove (bratstva). Posledica toga plemenskog samodopadanja jesu posebna sela, mahale, čarsije . prema plemennima oni sačinjavali; Kuče, Kelmende, Hoti, Grude Škrijelji, Šalje i ostali iz Malsije i iz brda Crne Gore.
Doseljeni Brđani , Malisori dugo se nisu u plemenu orođavali. Malisori su se posredstvom ženidbe miješali sa drugm rodovima što je uticalo na brže približavanje i izjednačavanje. (jezička asimilacija) je islo jos brže preko ženidbe izmedju Muslimana (Slavenskog) Muslimana Albanaskog (Malisora) govornog jezika, pri tome se nije gledalo na jezik, već na vjeru koja je tada bila simbol i bila opredeljujuća., Malisori(Albanci) su se ženili iz Bihora i drugih krajeva, gde se govorilo uglavnom slavenski. Posle dve tri uzastopne ženidbe sa muslimankama slavenskog porijekla ulazio je u kuću maternji slavenski jezik, najpre polovično , a zatim u potpunosti. Razumije se, na to su imali uticaja češći dodiri, kao državno uređenje kroz škola, služba u vojsci, opštinska adminstracija, skupovi. (mi mislimo da su državni razlozi opredeljujući). Kao sto smo videli preci današnjeg stanovnistva iz ove oblasti dosli su iz dve oblasti, Brda i Malesije koje se tada u etničkom odnsono jezičkom pogleddu razlikuje. Medjutim, današnje stanovništvo Rožaje i Štavice u tome pogledu dosta je homogeno. Pitanje je kakvim se procesima doslo do današnjeg stanja. Ako se uzme u obzir da sva ova plemena koja su naselila ovu oblast imaju vise-manje iste etnicke osobine, nije tesko shvatiti to brzo stapanje. Tome treba dodati da su i oni koji su u svojoj matici govorili albanaski, prolazeči stalno kroz Plavsko-Gusinjsku kotlinu, susretali bošnjacki jezik. Samo se tamo gde su u tesnim vezama sa Kosovom i Rugovom, održao albanaski govor, kao u Jablanici, Baću, Daciću, Bukelju, Pluncu i Banždovu. Druga klimentska naselja koja su u pocetku bila dvojezična sa definitivno su počeli govoriti bosnjacki jezik..Sem,toga,planinci iz pomenutih sela, silazeći i naseljavajuci se oko grada Rožaja gde se već govorio bošnjački, brzo prelaze sa albanaskog na Bosnjački govor kao u Ibarcu. Kao posledicu ovih uticaja treba uzeti i to sto naselja gde se jos govori u kući albanaski nisu imali albanske škole. Kao što se svi muslimani orodjavajusa Bihorcima iste vjere, isto tako mnogi pravoslavni Srbi iz Rožaja, pa čak i iz Stanise, žene se devojkama iz Beranske okoline, što je takodje imalo uticaja na njihov mentalitet. Kratko rečeno, proces stapanja započet odmah po doseljavanju,a negde i ranije, sada se završava stapanjem u jednu homogenu cjelinu. Stvoren je tim čovjeka koji nosi iste fizičke i psihičke osobine, bez obzira na vjersku razliku koja ima sve manji značaj u odnosima izmedju ljudi i ovoga kraja.
[1] Rožaje u kâmûsu’l-al’âm-u šemsettina Samija-Frašeri
[2] Milisav V. Lutovac,Rozaje i Stavica (danasnja opstina Tutin) antropogeografska istrazivanja, Srpski etnografski zbornik, knj. LXXV, Beograd 1960,