I ndjeri gjyshi im Salih Bakiq u nis me djalin e tij Osmanin me kali te bardhe për Tutin, për të përfunduar disa pune qe kishin. Shkuan herët ne mëngjes me qellim qe t’i kryejnë ma herët dhe për t’i përfunduar punën dhe të kthehet në mes të ditës.
U nisën nga Devreqa përmes Sharonjës dhe fshatrave tjerë, dhe duke kaluar përmes një fshati qe quhet Lukavica vërejnë një portofol te madh i punuar nga beza (material tekstili ) më i hershëm qe u mbajtshin në atë kohë, e hapen për të parë se çfarë është ajo dhe çka ka brenda. A aty kishte një shumë e madhe të hollave, letërnjoftimi me mbiemër Veljoviç-pronari i parave dhe vazhduan drejt personit e morën kartën e identitetit dhe duke i pyetur fshatarët në qoftë se ata e njoh atë njeri në mënyrë që te shkojnë te aj te ja sjellin atë qe i takoheshin këtij personi Banorët e fshatit e udhëzuan deri tek shtëpia e tij. Kur arritën pranë shtëpisë e takuan Veljovicin dhe gruan e tij duke qare te pragu i derës . Kur e pa gjyshin tim ma vonë Salih dhe babin tim Osman, pëshpëritën ngadalë ne mes veti : ” A thua çka po lyp ky Arnaut ne ketë mëngjes te hershem ,, a thua çka donë .. sigurt e kanë dërguar qe te me largojnë prej shtëpisë po sdi tani ku do te shkojmë ? ”
O i zoti i shpie – theret gjyshi Salih ( këta mbesin te hutuar ) .Çka ju duhen Arnautët ? Kam ardhë për të parë a je ti aj që kë humb letërnjoftimin , e kam gjet dhe ja po ta sjelli ..
Serbi u hutua duke çuditur dhe pa ma shumë fjalë pyeti po paret …Gjyshi Sallih qeshi dhe e pyeti por sa pare ka pas brenda se aj nuk i ka numëruar. Serbi ja tregoj shumën e të hollave dhe i tha , Ja merri dhe njehi para meje se unë nuk i kam njeh vetëm e kam nxjerr letërnjoftimin qe ta dijë i kunja është për te gjetur .. Vlera e këtyre ishte si tani 100,000 euro. Serb e kishte shitur tokën, shtëpi dhe bagëtinë me qellim qe te shkon për Kraljeve por humbi portofolin e tij me të holla dhe për tri ditë ai nuk mund ta gjej kërkund .Pasi i njehi parat dhe e pa Sse i ka te gjithat u afrua duke u qu në këmbë dhe e përqafoi Salihun dhe thotë ..
Jetoftë Plisi bardhë i Arnauteve të Peshterit !
Unë dhe gruaja nuk kemi fjetur qe tre ditë , Gjithmonë qofshi nen mbrojtjen e Zotit . Puqshi fat gjithmonë , ju përcjelltë e mira gjithkund , gjithmonë qofshi të lumtur dhe të shëndosh , kështu dhe me këto fjalë Srbi i bekon me urata Salihun dhe familjen e tij . Nxjerr Serbi nga kuleta e gjetur një shume te madhe te hollave për të ia dhënë Salihut po aj refuzon . Serbi ja dha Saihut me zor paret aq sa ti blejnë dy lope dhe fati donë qe prej atyne dy për pak vjet u banën me shume se 2o lope duke ju sjell shtëpisë fati dhe bereqeti qe as nuk kanë mujt as ta imagjinojnë e as ta mendojnë .Me ketë gjest te drejt dhe human Zoti i ndihmoj gjyshit tim dhe fëmijëve te tij qe edhe sot mirësia e tij pi ju sjell fat dhe suksese .Zoti gjyshin tim e dhuroftë me Parajse ! Te gjithë jem krenarë për të ! Gjyshi Salih ishte njeriu më i ndershëm ne Peshter te Sanxhakut dhe njëri nga shtate bijtë e shtatë të dijetarit famshme dhe arkëtarit në komunën e Suhodollit deri te i ndjeri Aljbake (Ali Bakić ).
Shume kohe kanë folur për të dhe të moshuarit duke thënë : I ndershëm si Salih Aljbaki se Salihu thojke : Biro nga goja ime kurrë e përjetë nuk ka dal e as qe do nuk do të del asnjë gënjeshtër as për shaka as kurrë te huajën nuk e kam marre sa një vlerë e një gjilpërës
Kjo është vetëm një pjese prej këtyre rasteve …
/Naser Bakiq/