Me kërkesë të Ferat Dragës dhe Aqif Blytës në fund të tetorit 1924 në Shkup do të mbahet një mbledhje sekrete e ku ishin të pranishëm shumica e ish-deputetëve të Xhemjetit që ishin zgjedhë më 1923. Përjashtim bënte vetëm Qenan Zija, i cili nuk ishte ftuar fare në tubim. Tubimin do ta përshëndetë Ferta Draga duke i njoftuar të pranishmit se nga Komiteti i Kosovës me seli në Shkodër kishte ardhur përmes kanaleve të caktuar një Memorandum që i është dërguar Lidhjes së Kombeve në Gjenevë, të cilin e kanë nënshkruar Bajram Curri, Hasan Prishtina dhe Bedri Pejani.
Ferat Draga: Zotëri në bazë të këtij materiali duhet të vizitojmë çdo katund dhe t’ua bëjmë me dije shqiptarëve se me asnjë çmim nuk duhet t’i lëshojnë vatrat e veta, sepse ne nuk jemi komjet pa zot. Tani partia jonë dihet se është ndaluar, por duhet ta kemi situatën nën kontroll. Ne duhet të jetojmë nga buka jonë që e krijojmë vet. Për fat, komjeti jonë merret me bujqësi dhe me blegtori, por edhe me pemëtari. Për këtë duhet të kujdesemi që populli mos të vuaj për bukën e gojës.
Sa i përket angazhimit politik, më duhet të them se tani më mirë është të heshtim, por duhet të mendojmë mirë dhe kur të fillojmë të flasim duhet të veprojmë seriozisht. Armiku do të na luftojë, por ne duhet të lidhemi me Hasan Begun dhe Ai e di kujt duhet t’i drejtohet pastaj, sepse dije ka por edhe shokë e miqtë nuk është pa ta. Lidhur me këtë duhet t’ia dërgojmë një njoftim Komitetit se populli shëndetshëm është kah mbijeton. Për neve do të vijnë ditë ma të mira. Lidhjet me turkun duhet me propagandë të odave t’i ndërpresin njëherë e mirë, sepse nuk janë kah na ndihmojnë në asnjë rrafsh.
Aqif Blyta: Zotni, ne ujin dhe pemët e kemi pa pare. Ushqimin e kemi po thuaj se të gatshëm sepse jemi komjet i bukës. Tani çdo kolonist në viset tona nuk duhet të ndihet i sigurt. Duhet ta njoftojmë Hasan Begun se Azem Galica është vrarë me tinëzi të hafijeve shqiptarë e me plumba të kralit.
Na duhet një lidhje ma e fortë me Shkodrën, sepse neve ma nuk do të na lejohet që të kemi parti të komjetit tonë. Ajo parti dihet se si ka funksionuar. Nja 10% e anëtarëve të saj nuk e ka ditë gjuhën shqipe. Sidomos ata të shkolluarit dhe ata të pajtoneve nuk kanë dashtë me ndie për fukaranë fare as në rrugë e as në xhami.
Propozoj që Hasan Begut dhe Bajram Currit t’i dërgohet informata mujore. Ato informata do të i përpunojë Bedri Begu – Pejani me kujdes. Ky burrë dinë shkrim lexim shqip dhe nuk përton të sakrifikohet për ta njoftuar Lidhjen e Kombeve me fatin tonë të robëruar.
Dhejetë vite më vonë në vitin 1934 në Prishtinë do të tubohet ilegalisht ish-pjesa e kryesisë – Xhemjetit. Në Kuvend do të marrin pjesë Fetat Draga, Aqif Blyta, Salih Hoxah, Hoxhë Visoka, Bajram Ajvazi, Iliza Agushi, Mustafë Dërguti, Sejdi Sekiraqa dhe çuditërisht Meto Bajraktari me Zenel Salihun.
Kuvendi do të debatojë për tri pika. Së pari do të debatohet që kolonizimi agrar i Kosovës me sllavë të luftohet me të gjitha mjetet. Do të lind ideja që shqiptarët të udhëzohen që mos t’i shesin pronat e tyre asnjë instance: Kolonistët që paratë ia jepte partia politike ose kisha, ose pushteti, si dhe me asnjë çmim mos t’ia shesin pronat pushtetit për t’iu falë pastaj kolonistëve kriminelë.
Së dyti në Kuvend do të debatohet për hapjen e shkollave në gjuhën shqipe. Mundësisht që mësuesit e parë të jenë ulema që në mënyra të ndryshme t’ua mësojnë të paktën nxënësve germat. Ishte planifikuar që ilegalisht të dërgohen në Konsullatën e Shqipërisë në Stamboll afër nja 15 ulema dhe aty për një muaj t’i mësojnë elementet e para të shqipes, germat dhe leximin. Ky projekt do të zbulohet dhe Feta Draga do të ftohet në bisedë informative te Zhupani në Shkup. E vërteta, Fetat Draga do të lëshoi një deklaratë që ishte fjala për dërgimin e ulemave në Stamboll për të mësuar më mirë se duhet mbajtur ligjërata nëpër xhamia. Dhe këtu ky investigim do të pushoi.
Së treti ishte debatuar në bazë të një dokumenti që ishte sjellë nga Hoxhë Viskoa që ishte deputet i Mbretërisë Jugosllave (1931-1935) e të cilin e kishte siguruar konfindencialisht. Dokumenti kishte të bëjë me shpërnguljen e shqiptarëve në Anadoll. Në fakt ishte fjala për një “parathënie të konventës famëkeqe 1938”.