Nëse dëshiron të dish diçka nga marrëdhëniet shqiptaro-britanike Daut Dauti mbetet jo thjesht adresë, por një enciklopedi ku faqet vazhdojnë të shtohen. Mban titullin PhD pikërisht në këtë fushë, por zanafilla e udhëtimit të tij ka qenë gazetaria, si profesioni më i mirë siç e cilëson ai. Ishte gazetaria që i hapi shumë rrugë, duke e kthyer shpeshherë në misionar të çështjes shqiptare në Britaninë e Madhe, që nga debatet në mediat britanike para apo gjatë luftës në Kosovë e deri tek pozita e zëdhënësit të qeverisë së Kosovës. Një udhëtim mbresëlënës ku duket se nuk do të mungojnë projektet e tjera.
Profesioni është ai që na bashkëshoqëron gjithë jetën. Ju këtë zgjedhje e keni bërë te mirëllogaritur apo ju ka ardhur spontanisht, si një vokacion i brendshëm?
Reportazhi i shkurtër që ka në qendër Bekim Blakaj, një nga pesë studentët shqiptarë që studionin në Beograd dhe u arrestuan nga regjimi i Milloshevicit. Të pestë u mbajtën dhe keqtrajtuan në burgun famëkeq CZ (Centralni Zatvor) të Beogradit dhe u liruan muaj të tërë pasi lufta kishte mbaruar. Bekim Blakaj drejton tani Qendrën për të Drejtën Humanitare në Prishtinë. Ai tregon përvojën e hidhur në ZV dhe si e ka përjetuar më vonë atë që ndodhi në ato qeli.
“Ka pasur shumë situata të ndryshme ku dinjiteti njerëzor vihet në pikëpyetje dhe tentohet që të thyhet ai dinjitet. Pas ndoshta pas 3 muajve, kur më ka vizituar avokati im, ma ka shtrirë dorën që të përshendetemi, dhe në atë moment, e kam kuptuar sa është ai rëndësishëm ai kontakti fizik, njerëzor, pra shtrirja e dorës.”
“Prej atyre individëve që i kanë zbatuar ato urdhëra, unë kam vërejtur qartë se disa prej tyre nuk e kanë bërë atë punë bash me vullnet të madh. Ka pasur dy-tri raste kur kam mbetur vetëm me njërin prej tyre ose tjetrin dhe ndoshta jo verbalisht, por me gjeste kanë shprehur keqardhje. Këtë duhet me e thanë, me ngritje të supeve ose dicka të tillë. Mirëpo ka pasur prej tyre individë që me plot kënaqësi e kanë kry atë punë….më kujtohet jo më shumë se një ose dy vjet pasi isha liruar nga burgu, unë kam udhëtuar shpesh në Beograd për punë për konferenca dhe gjëra të tjera dhe njëherë më ka ndodhur që dikush më ka thirrur nga mbrapa, sigurisht jo me emër, po me zotëri, zotëri, dhe jam kthyer. Ishte një guardian I burgut, një officer i burgut, ishte malazez, që ka qenë jashtëzakonisht I drejtë me neve, I cili nuk na ka keqtrajtuar asnjëherë, as verbalisht, as në mënyra të tjera, dhe ma ka shtrirë dorën, madje me pak hezitim, duke mos ditur si do të reagoj unë. Dhe unë ia kam shtrirë dorën, më ka pyetur si jeni, I kam thënë mirë, gjithcka është kryer, dhe më kujtohet kur më ka thënë, jo në fakt, unë e di cfarë keni përjetuar ju.”
Familja e Bekimit, gruaja dhe tre fëmijët dinë pak për atë që ka përjetuar ai. Bekimi nuk dëshiron që ata të dinë më shumë dhe të ngarkohen emocionalisht me atë përvojë të hidhur që do të sillte më shumë urrejtje.
Pas nëntë viteve në rrugëtimin e dijes dhe edukatës së mirëfillt, sot po përcjellim klasën e 9 ( nëntë ) gjeneratën e 40 Jubilare të semimaturantëve të Shkollës shqipe ” Dacaj” në Dacaj nga rihapja e saj në gjuhën shqipe. Gjeneratë jubilare dhe e shkëqyeshme.
Vënja e qëllimshme e zjarrit në shkollën e vetme në gjuhën shqipe në Dacaj të Rozhajës është sulm i drejtperdrejt mbi popullin shqiptarë, mbi tempullin e dijës, mbi gjuhën dhe kulturën shqiptare. Djegja e planifikuar dhe e organizuar e shkollës të shtyn të dyshosh se edhe pyjet qëllimisht u dogjen.
Dokumente dhe fakte – Shqipëria ndërmjet aspiratave dhe mundësive
Popullata e këtij territori përbëhet gjithashtu nga shqiptarët e sllavizuar dhe nga disa sllav të fesë islame (myslimane). Duke qenë të një feje si edhe shqiptarët, ata janë bashkuar dhe kanë bashkëpunuar gjatë luftës kundër serbëve dhe malazezëve deri më tash. Prandaj, për arsye etnike, ekonomike dhe fetare, kjo popullatë e përbërë nga shqiptarët dhe boshnjakët kërkon që t’i bashkohet Shqipërisë. Për këtë arsye ne, shqiptarët, e kemi për detyrë që t’i ndihmojmë që të na bashkohen.
Art Kurti
Historia shqiptare ka shumë dhimbje, por ka dhe shumë vullnet e këmbëngulje. Me punë të palodhur, do rindërtojmë ato që u humbën dhe do vi dita që Tregovishtës do ti rikthehen gjithë brezat që u shpërngulen. Atë ditë, të gjithë do bërtasim: ishim, jemi dhe do jemi!
Prof. Dr. Zymer Ujkan Neziri
Lajmi i rëndë bëhet shumë më i rëndë kur merr vesh se u dogj një shkollë, si kjo në katundin Dacaj, Komuna e Tregovishtës (Rozhajës). I doli flaka vendit të njohur të dijes së kësaj ane në gjuhën shqipe. Lajmi bëhet edhe shumë më i trishtueshëm, kur të thonë ky zjarr nuk është nga fatkeqësia. Të zë tmerri e ankthi dhe mbetesh pa gojë kur merr vesh se dora e njeriut ia vuri flakën kësaj shkolle, më tha me telefon Haxhi Lajçi, njeriu që është në krye të shkollës fillore ‘’Dacaj’’, në Dacaj, dhe është veprimtar shumë i njohur i kësaj ane.
Enver Prelvukaj: Ky akt-terrorist serb është i qellimshëm, i cili tregon haptazi qẽ dora e zezë – kriminale, ka urrejtje shekullore, ndaj egzistimit të elementit autokton-shqiptar?!..
